alle (37) gedicht(en) van
'Hennie Pen-Dijkema'
(overige: zie archief ⇒)
| 1 2 3 4 [5] 6 7 8 |
| Thema = Achterkant van het borduurwerk 2016-12-15 / Hennie Pen-Dijkema Wirwar
Uit een vakantieplakboek valt een lijnenkaart van de métro in Parijs. Met nieuwe ogen bekijk ik de wirwar van gekleurde strepen. Het lijkt wel de achterkant van een borduurwerk, met draden die overal vandaan komen, overal heen lopen. Er zijn verdichtingen, knooppunten, kruisingen. Een netwerk onder de stad onzichtbaar, net zo onvermoed als de verhulde voorstelling in spiegelbeeld, die zich achter het geborduurde verschuilt. De métrokaart is doelmatig, alles past en heeft een eindpunt, maar aan het borduursel kunnen nog losse eindjes hangen. Hennie Pen-Dijkema, 5 december 2016 |
| Thema = Droge voeten 2016-02-16 / Hennie Pen-Dijkema januari 1916 razende storm uit noord de waterwolf spert zijn muil golven beuken de dijk het water bulkt naar binnen de waterwolf spert zijn muil de dijk een gatenkaas het water bulkt naar binnen de noodklok luidt de dijk een gatenkaas koeien loeien honden janken de noodklok luidt straten staan al blank koeien loeien honden janken vlucht naar zolders huisraad drijft straten staan al blank een schreeuw om boten vlucht naar zolders huisraad drijft golven beuken de dijk een schreeuw om boten razende storm uit noord Hennie Pen-Dijkema, 5 februari 2016 Dit gedicht is geschreven in de pantoumvorm: 5 kwatrijnen met terugkerende regels. De 1e en de laatste regel zijn gelijk. De 3e regel van de 1e strofe is regel 2 in de laatste strofe. Regel 2 van een strofe wordt regel 1 in de volgende strofe. Regel 4 in een strofe wordt regel 3 in de volgende strofe. Het mag rijmen, maar dit hoeft niet. |
| Thema = Nostalgie 2015-09-16 / Hennie Pen-Dijkema Bal masqué
Feestzaal in vervlogen dagen. Spiegelwanden, draperieën, kroonluchters die fonkelen, pas gewreven vloer. Hoffelijke heren vragen bepruikte dames ten dans. Er klinkt een langzame wals, ruisen van zwierende rokken. Zaaltje in de jaren zestig houten wanden, slingers. Crêpepapier verhult het neon, de vloer is kaal gedanst. Mijn eerste bal, gemaskerd, als Indisch meisje verkleed. Verlegen jongens en muurbloempjes. De durfals rocken en schuifelen. Hennie Pen-Dijkema |
| Thema = Ik zie je (weer) gaan 2015-03-11 / Hennie Pen-Dijkema Nog één keer Met dochter en kleinzoon op reis door het Groninger land. Genieten van graanvelden, verre weiden, hoge luchten. Hier en daar stil houden bij een plek van vroeger. Vertellen over zijn geboortehuis, koffie drinken in een bekend café. We rijden door dijken heen naar de laatste, de hoogste. Er lopen schapen, er is een trap. Gaan jullie maar, zegt hij, maar als wij halverwege zijn roept hij: ik probeer het. Steunend op zijn kleinzoon tree voor tree naar boven. Ik zie hem nog gaan. Hijgend, maar triomfantelijk kijkt hij uit over het wad. We weten alledrie: dit is de laatste keer. Hennie Pen-Dijkema, 6 maart 2015 |
| Thema = Eenzaam 2014-12-17 / Hennie Pen-Dijkema Eenzaam Ze gaat op reis naar ver, niemand spreekt daar haar taal. Verplaatsen doet ze zich per trein, elke dag eenmaal. Ze rijdt van her naar der, door een land grijs en kaal, ze is op reis in ver, niemand spreekt daar haar taal. Al vertoont ze veel flair, men lijkt daar wel van staal, want geen mens praat er tegen haar, vertelt een verhaal. Dan komt ze thuis van ver, iedereen kent hier haar taal. Hennie Pen-Dijkema, 4 december 2014 |
| 1 2 3 4 [5] 6 7 8 |